Σκέψεις και ιδέες...

Σαν σήμερα πριν 30 χρόνια, μια εξαιρετική εθνική ομάδα μπάσκετ, κέρδισε τη παντοδύναμη Ρωσσία 103-101 στην παράταση και πήρε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Οι Έλληνες τότε, εκστασιασμένοι από τη νίκη, ξεχύθηκαν στους δρόμους και πανυγήριζαν όλη νύχτα για την επιτυχία. 17 χρόνια αργότερα, το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε όταν κερδίσαμε την Πορτογαλία στο ποδόσφαιρο, μέσα στην έδρα της κιόλας, πάλι στην παράταση και πήραμε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Πάλι στους δρόμους μέχρι το πρωί και για αρκετές μέρες ακόμα, ο κόσμος πανυγήριζε, τραγουδούσε, φώναζε συνθήματα. Μεθυσμένος από τη χαρά της νίκης, ειδικά στο ποδόσφαιρο που ποτέ δεν είχαμε υψηλούς στόχους, σε αντίθεση με το μπάσκετ που από το 1987 και μετά, πρωταγωνιστούμε σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. 30 χρόνια όμως, παράλληλα με τις επιτυχίες μας στον αθλητισμό, έχουμε δεκάδες άλλες επιτυχίες πολιτικών και επιχειρηματιών στο χώρο της λαμογιάς και των σκανδάλων. Δισεκατομμύρια δραχμές, αλλά και ευρώ αργότερα, κινήθηκαν και κινούνται ακόμα σε λίγα συγ

Σκατά ξέρεις. Και χωρίς συμπάθιο. Μιλάμε με τον άσχετο στο ιντερνέτι και μου λέει, ξέρω κλπ. Ρωτάω που ξέρεις; Μου το είπε κάποιος πλαγίως... Και οριζοντίως και καθέτως και είσαι μαλάκας. Ειλικρινά, αυτή τη μαλακία του Έλληνα, που του είπε κάποιος κάτι και είναι αυτομάτως σωστό κι έγκυρο, ενώ όταν του παραθέτεις γεγονότα και στοιχεία και νόμους, τα αγνοεί, δεν πρέπει να την έχει άλλος λαός σε αυτό το βαθμό... Μου είπε η φίλη, της αδερφής, του φούρναρη, που έχει το μαγαζί, απέναντι από το σπίτι της Κίτσας, της μαμάς του Κωστάκη, του συμμαθητή του ανηψιού μας στο σχολείο. Αυτό είναι έγκυρο. Ο νόμος 2251/1994, άρθρο 5, παράγραφος 5 που λέει κάτι άλλο, προφανώς και δεν ξέρει, ή, αυτό είναι το καλύτερο, έχει "παραθυράκι". Παραθυράκι έχει το άδειο σου κεφάλι για να ανανεώνεται ο αέρας που έχει μέσα, μη μυρίζει η μούχλα. Αυτό το "ξέρεις ποιός είμαι εγώ" και "εγώ ξέρω" πίσω από το πληκτρολόγιο, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Ο κάθε παπάρας βγαίν