Σκέψεις και ιδέες...

Γιατί. Μεγάλο. Όπως, γιατί να πονάει ο κόσμος; Γιατί να έχουμε πολέμους, γιατί να αρρωσταίνουμε, γιατί να τσακωνόμαστε; Γιατί ένα παιδάκι 3.5 ετών να έχει καρκίνο; Ή αλλιώς, πως ένα ραντεβού στον γιατρό για πιθανή δυσκοιλιότητα, καταλήγει στο νοσοκομείο με καρκίνο στο νεφρό κι αγωνία για άλλες μεταστάσεις. Γιατί; Αν το δεις μοιρολατρικά, τι έκανε ένα μικρό παιδάκι για να υποφέρει έτσι; Μήπως κάναμε κάτι εμείς; 10 μέρες πριν αγόρασα δύο δώρα για άλλα παιδάκια που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες στα πλαίσια φιλανθρωπικής ενέργειας. Η γυναίκα μου μακραίνει τα μαλλιά της για να τα κόψει και να τα δώσει σε παιδάκια που τα έχουν χάσει, συνήθως λόγω χημειοθεραπείας. Περνάνε διάφοροι από το σπίτι και ζητάνε ρούχα για αρρώστους ή άστεγους. Δίνουμε σχεδόν κάθε φορά. Πήγα στο ΣΜ τις προάλλες και είχαν ένα καρότσι με μια ταμπέλα που έλεγε "Πάρτε ένα επιπλέον φαγώσιμο και αφήστε το εδώ για όσους δεν έχουν". Πήραμε κονσέρβες και τις βάλαμε μέσα. Έχω συνδρομή σε μια οργάνωση που φτιάχ

Κόμπλεξ, κόμπλεξ και πάλι κόμπλεξ. Όχι μόνο θέλω να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αλλά θέλω να ελέγχω και το πορτοφόλι του. Αν δηλαδή ξοδεύει χρήματα σε κάτι που δεν εγκρίνω ή δε μου αρέσει, είναι πρόβατο, άσχετος, μαλάκας, κομπλεξικός και δεν ξέρει τι του γίνεται. Φυσικά όταν το κάνω εγώ, είμαι γνώστης, διαβασμένος, αγοράζω κάτι που είναι VfM, κλπ. Αφορμή οι απανταχού δημοσιεύσεις για το καινούριο iPhone X, που διχάζει γνώμες, φίλους, οικογένειες. Ρε φιλαράκι, τι σε κόφτει εσένα αν εγώ θέλω να σκάσω 1500€ για να πάρω μία άχρηστη συσκευή για να κάνω φιγούρα στην καφετέρια; Τα έκλεψα; Τα στερώ από εσένα; Σου δημιουργώ πρόβλημα; Τι κακό είναι αυτό...; Βρισιές, κοροϊδία, ειρωνία, χλευασμός. Όλα τα διάβασα. Μεγάλοι άνθρωποι να φέρονται σαν 5χρονα για το ποιός έχει πιό γρήγορο ποδήλατο. Αντίθετα, σε αρκετά φόρουμς του εξωτερικού που διαβάζω, οι συζητήσεις είναι σαφώς πιό πολιτισμένες, με εξαίρεση βέβαια τους βλαχοαμερικάνους. Συζητάνε για τεχνικά, για ευκολίες ή δυσκολίες, ποιόν κ

Είμαι 25 ετών και κατεβαίνω με τον πατέρα μου στο κέντρο για να αγοράσουμε ένα ανταλλακτικό για ένα πικάπ Lenco L75. Όταν το είχε αγοράσει, στα τέλη του 60, αρχές 70, θεωρούταν το καλύτερο επαγγελματικό πικάπ, που αργότερα έχασε το θρόνο από το SL1200 MkII της Technics. Είχε ένα πολύ βαρύ πλατώ κι αυτό βοηθούσε να έχει μεγάλη αδράνεια, οπότε δεν έχανε στροφές με τις αυξομειώσεις της τάσης στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Το βάρος όμως του πλατώ, έκανε τη μπίλια στην οποία στηριζόταν ο άξονας να φθείρεται και μετά από ~30 χρόνια να κατέβει το πλατώ τόσο, ώστε να μην πατάει καλά η βελόνα. Όταν φτάσαμε στην αντιπροσωπεία και ζητήσαμε τα ανταλλακτικά της Lenco, μας είπε ο τεχνικός ότι δεν τα φέρνουν πιά. Ο πατέρας μου απόρησε, γιατί θεωρούταν εξαιρετική εταιρία. Ρωτάει πάλι ο τεχνικός τι ακριβώς θέλει, μήπως είχε κάτι που να ταιριάζει και του δείχνει τη μπίλια. Η απάντηση ήταν αποστομωτική... Έρχεστε μετά από 30 χρόνια να πάρετε ένα ανταλλακτικό των 5 δραχμών και απορείτε γιατί έκλεισε η ε

Μεγάλη όμως. Διαβάζω αρκετά τεχνολογικά sites και forums, λόγω της δουλειάς μου. Υπάρχει σημαντική διαφορά στο επίπεδο των σχολίων μεταξύ λαών. Διαβάζεις στην Ελλάδα ότι η Apple έβγαλε καινούριο τηλέφωνο. Α, ου από κάτω, τσακώνονται τα fun boys με τους haters, λες και έχουν μετοχές στην εταιρία και τα γραφόμενά τους θα επηρρεάσουν την τιμή. Διαβάζεις την ίδια είδηση σε Ιρλανδικό site και τα σχόλια στην πλειοψηφία τους είναι τεχνικά, γούστου (μου αρέσει ή όχι) και κάποια ελάχιστα που θα είναι από τις δύο παραπάνω ομάδες, θα περάσουν συνήθως απαρατήρητα, αφού κανείς δεν ασχολείται να τους απαντήσει. Το ίδιο συμβαίνει παντού. Πριν 2 χρόνια περίπου, σε έναν αγώνα MotoGP, ο Rossi είχε κλωτσήσει τον Marquez κι ο δεύτερος έπεσε. Στα Ελληνικά sites, χαμός, βρισιές, μπινελεκία κι οπαδισμοί. Στα ξένα, υπομονή παιδιά να δούμε τα facts (τηλεμετρία). Όταν βγήκαν τα επίσημα στοιχεία, οι περισσότεροι συνέχισαν στον ίδιο τόνο, κρίμα που το έκανε, δεν το περίμενα, δεν είναι επαγγελματικό, κλπ.

...και δεν κινδυνεύει μόνο η Λόλα, αλλά όλη η Αττική. Πρώτη φορά είναι; Φυσικά και όχι, το μάθαμε το παραμύθι κάθε καλοκαίρι. Αλλά και κάθε χειμώνα. Βέβαια... Φωνάζουμε όλοι για την ανικανότητα του κράτους, για την μη πρόληψη, για τον κακό σχεδιασμό και εκτέλεση, αλλά γυάλινα μπουκάλια θα πετάξουμε στο δάσος, bbq χωρίς καμία προστασία θα κάνουμε, ξερά χόρτα θα κάψουμε, κοκ, για να μην αναφερθώ σε εμπρηστές που έχουν συλληθφεί κι αφέθηκαν ελεύθεροι... Εμείς δε φταίμε ποτέ όμως. Το κράτος για όλα. Που και το κράτος, εμείς το επιλέξαμε. Όμως, αυτό δεν είναι το σημαντικότερο. Φωτιές ξεσπάνε κι από φυσικά αίτια, τις έχουμε δει παντού. Καλώς ή κακώς, το κλίμα έχει αλλάξει, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν και αναπόφευκτα, θα έχουμε πυρκαγιές. Η ίδια η φύση καθαρίζει με τις φωτιές. Το σημαντικότερο εδώ είναι, τι κάνουμε μετά. Η φύση, θα αναγεννήσει το δάσος, θα δημιουργήσει ζωή από την αρχή και θα κάνει τον κύκλο της. Εμείς τι κάνουμε; Χτίζουμε! Αυθαίρετα. Παράνομα. Και μετά από μερικά χρ

Την εποχή της κατάρευσης του Ελληνικού κινηματογράφου, και της ανόδου της κακής ποιότητας βιντεοταινιών, υπήρξε μια ταινία με τον Κώστα Βουτσά και τον Σωτήρη Μουστάκα, "Τα Τούβλα". Η ιστορία φορά σε δύο φίλους, που έχουν μεν πλουτίσει, αλλά είναι αμόρφωτοι και δυσκολεύονται στα κοινωνικά τους και τα αισθηματικά τους. Την ιστορία αυτή λοιπόν, τη βλέπω καθημερινά, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τούβλα. Παντού. Αμόρφωτοι. Άσχετοι. Και το χειρότερο; Άσχετοι με άποψη. Την αφορμή την παίρνω από μια δημοσίευση φωτογραφίας σε μια σελίδα που προωθεί τις ομορφιές της Ελλάδας. Η φωτογραφία απεικονίζει την Κάλυμνο, αλλά ο ουρανός είναι τόσο επεξεργασμένος, που φαίνεται σαν εξωγήινο τοπίο. Το saturation στο μπλε έχει χτυπήσει κόκκινο και το ξεγύρισμα στα βουνά, ώστε να μη φαίνονται άσχημα με την επεξεργασία του ουρανού, είναι τόσο κακό, που έχει "πιξελιάσει" στα όρια. Υπό κανονικές συνθήκες, δεν ασχολούμαι καθόλου, αλλά η συγκεκριμένη φωτογραφία επισημάνθηκε με τον

Το ένα και το αυτό. Ίδιο πράγμα. Επειδή κάποιος έβγαλε χρήματα, ο Έλληνας θα τον χαρακτηρίσει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, λαμόγιο. Δεν το παρεξηγώ, έτσι έμαθε, έτσι μεγάλωσε. Αυτή είναι η αλήθεια της Ελληνικής πραγματικότητας. Όμως, δεν ισχύει παντού. Θα πρέπει να μάθει ο Έλλην, να διακρίνει κάπως τα λαμόγια από τους σωστούς και σοβαρούς επιχειρηματίες, ανθρώπους που βγάζουν φυσικά χρήματα, αλλά προσφέρουν κι έργο. Όπως κάνει με τους γιατρούς ένα πράμα... Που τους κυνηγάει να τους δώσει το φακελάκι, ενώ κάνουν τη δουλειά τους, τηρούν τον όρκο τους. Σε αυτούς, αναγνωρίζει το έργο και τα χρήματα μαζί, δεν τους λέει λαμόγια. Οι υπόλοιποι είναι. Μπήκε μια είδηση για τον Elon Musk, όπου εξέφρασε τις ανησυχίες του για την εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης. Είπε χαρακτηριστικά, ότι λόγω της δουλειάς του, έχει πρόσβαση σε αδημοσίευτα projects και αυτά που έχει δει τον τρομάζουν. Το τι γράφτηκε από κάτω στα σχόλια, δε λέγεται... Τι λαμόγιο, τι απατεώνα, τι άχρηστο τον είπαν... Ότι πήρε τ

Σαν σήμερα πριν 30 χρόνια, μια εξαιρετική εθνική ομάδα μπάσκετ, κέρδισε τη παντοδύναμη Ρωσσία 103-101 στην παράταση και πήρε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Οι Έλληνες τότε, εκστασιασμένοι από τη νίκη, ξεχύθηκαν στους δρόμους και πανυγήριζαν όλη νύχτα για την επιτυχία. 17 χρόνια αργότερα, το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε όταν κερδίσαμε την Πορτογαλία στο ποδόσφαιρο, μέσα στην έδρα της κιόλας, πάλι στην παράταση και πήραμε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Πάλι στους δρόμους μέχρι το πρωί και για αρκετές μέρες ακόμα, ο κόσμος πανυγήριζε, τραγουδούσε, φώναζε συνθήματα. Μεθυσμένος από τη χαρά της νίκης, ειδικά στο ποδόσφαιρο που ποτέ δεν είχαμε υψηλούς στόχους, σε αντίθεση με το μπάσκετ που από το 1987 και μετά, πρωταγωνιστούμε σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. 30 χρόνια όμως, παράλληλα με τις επιτυχίες μας στον αθλητισμό, έχουμε δεκάδες άλλες επιτυχίες πολιτικών και επιχειρηματιών στο χώρο της λαμογιάς και των σκανδάλων. Δισεκατομμύρια δραχμές, αλλά και ευρώ αργότερα, κινήθηκαν και κινούνται ακόμα σε λίγα συγ

Σκατά ξέρεις. Και χωρίς συμπάθιο. Μιλάμε με τον άσχετο στο ιντερνέτι και μου λέει, ξέρω κλπ. Ρωτάω που ξέρεις; Μου το είπε κάποιος πλαγίως... Και οριζοντίως και καθέτως και είσαι μαλάκας. Ειλικρινά, αυτή τη μαλακία του Έλληνα, που του είπε κάποιος κάτι και είναι αυτομάτως σωστό κι έγκυρο, ενώ όταν του παραθέτεις γεγονότα και στοιχεία και νόμους, τα αγνοεί, δεν πρέπει να την έχει άλλος λαός σε αυτό το βαθμό... Μου είπε η φίλη, της αδερφής, του φούρναρη, που έχει το μαγαζί, απέναντι από το σπίτι της Κίτσας, της μαμάς του Κωστάκη, του συμμαθητή του ανηψιού μας στο σχολείο. Αυτό είναι έγκυρο. Ο νόμος 2251/1994, άρθρο 5, παράγραφος 5 που λέει κάτι άλλο, προφανώς και δεν ξέρει, ή, αυτό είναι το καλύτερο, έχει "παραθυράκι". Παραθυράκι έχει το άδειο σου κεφάλι για να ανανεώνεται ο αέρας που έχει μέσα, μη μυρίζει η μούχλα. Αυτό το "ξέρεις ποιός είμαι εγώ" και "εγώ ξέρω" πίσω από το πληκτρολόγιο, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Ο κάθε παπάρας βγαίν

Κι ούτε καν, ο κώλος επιτελεί σηματνικό έργο... Οι υποκριτές, είναι τα κατακάθια της κοινωνίας, η λέρα, η μαυρίλα, αυτοί που ψήφισαν Χ κι όταν βγει και τα κάνει πουτάνα, λένε ότι δεν τους ψήφισαν ποτέ και τους βρίζουν. Έγινε η τρομοκρατική επίθεση στο Manchester ... Κρίμα, πολύ κρίμα. Παιδιά τα περισσότερα, σκοτώθηκαν από ένα μίσος που σκόπιμα θρέφεται και συμφέρει πολλούς. Όμως, όλοι αυτοί που κλαίνε και οδύρονται, εχθές, δεν τους έννοιζε που οι βόμβες της δικής τους κυβέρνησης, σκορπούσαν το θάνατο σε παιδάκια της Συρίας. Αλλά ξέχασα, αυτά είναι γόνοι τρομοκρατών και μελλοντικοί τρομοκράτες οι ίδιοι. Φυσικά ρε ζώα, άμα επιζήσουν, θα θέλουν να εκδικηθούν. Τους καταστρέψατε τη χώρα και ζητάτε και τα ρέστα. Φυσικά και θα έρθει σπίτι σας το ίδιο. Τι περιμένετε, επειδή είστε 10.000 χλμ μακρυά, ότι δε σας πιάνει; Αμ το άλλο... Σοβαρό ειδησεογραφικό site σήμερα, πρώτη μούρη ότι πέθανε λέει ο λύκος που έπαιζε στο Game Of Thrones. ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;;;;; 22 παιδιά θρηνούμε στη διπλανή χώ

Κοιμάστε... Όρθιοι... Σαν τα ζόμπι. Μου βγάζει καθημερινά το Facebook αναρτήσεις που έκανα παλαιότερα την ίδια μέρα. Βλέπω όσα έγραφα πριν 1, 2, 5 χρόνια και μου έρχεται να βάλω τις φωνές. Δεν έχει αλλάξει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Τα ίδια και τα ίδια. Σήμερα διάβαζα ένα κείμενο της Handelsblatt , που είχα αναδημοσιεύσει πέρσυ, το οποίο αναφέρεται στο ότι από τα €340δις που χρωστάμε, τα €215δις πήγαν στις τράπεζες, Δηλαδή, πνίξαμε τον κόσμο στους φόρους, για να σώσουμε τις τράπεζες. Και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι. Εγώ τι έκανα; Ναι, σας πρόλαβα, κλασσική ερώτηση νηπιαγωγείου... Αφού έκανα ότι μπορούσα, αφού ήμουν στις πορείες και στους "Αγανακτησμένους" κάθε μέρα στο Σύνταγμα, αφού αρνήθηκα να πληρώνω φόρους και χαράτσια ως ένδειξη διαμαρτυρίας κι όταν είδα ότι είμαι από τις λίγες εξαιρέσεις, έφυγα και πήγα να ζήσω αλλού, που με σέβονται. Ο βασικός λόγος ήταν, ότι πίστευα ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Και φυσικά, βγαίνω αληθινός κάθε μέρα που περνάει. Μιλάω με φίλους από Ελλάδ

And those who cannot teach, criticize. Δικό μου αυτό. Εν μέρει. Ναι, απεχθάνομαι τους κριτικούς ως επάγγλεμα, αλλά και γενικά αυτούς που κρίνουν. Ειδικά αυτούς που δεν έχουν ζωή και κρίνουν τις ζωές των άλλων. Δεν υπάρχει εποικοδομητική κριτική. Αν θέλεις να βοηθήσεις τον άλλον, τον εξυψώνεις, παινεύοντας ότι κάνει καλά, ή τον βοηθάς να γίνει καλύτερος σε αυτά που παίρνουν βελτίωση. Έτσι, από μόνος του θα αφοσιωθεί στα θετικά του και σιγά, σιγά, τα αρνητικά θα γίνουν η εξαίρεση. Δεν το λεω εγώ, το λένε οι κορυφαίοι leaders στον κόσμο. Κανείς δεν έγραψε ποτέ ότι ηγέτης είσαι αν κρίνεις τον άλλον, αντίθετα, ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του ηγέτη είναι το να δίνει το παράδειγμα. Προφανώς, αυτό δε σημαίνει να κρίνει, αλλά να κάνει το σωστό, ή να το κάνει καλύτερα και να δείχνει το δρόμο. Ο κόσμος πάσχει από ηγέτες. Κυβερνάνε πιόνια, ηγετίσκοι. Άτομα που έφτασαν σε ψηλά πόστα γλύφοντας κατουρημένες ποδιές και κάνοντας θελήματα και τώρα, κάνουν τα θελήματα των πλουσίων. Πρόσ

Μεγάλη Δευτέρα λέει και κάποιοι, λίγοι, αρχίζουν νηστεία. Ακόμα λιγότεροι την άρχισαν την Καθαρή Δευτέρα, όμως μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτούς, ξέρει τι κάνει και γιατί το κάνει. Οι Καθολικοί τουλάχιστον είναι πιό ενημερωμένοι. Νηστεία = vegan. Απλά. Δεν τρώνε τίποτα ζωικό. Δεν έχει τρώω ελιά, αλλά όχι λάδι, δεν έχει τρώμε ψάρι την 25η και των Βαϊων, δεν έχει εξαιρέσεις. Μιλούσα με μια κοπέλα (καθολική) που τρώει ζωικά, αλλά όχι σκοτωμένα (δεν ξέρω πως το λένε, έχω μπερδευτεί με τα "κόμματα") και κάνει νηστεία όλη τη Σαρακοστή (που είνα 48 μέρες...). Πάμε λοιπόν σε μια Pub, φέρουν τον κατάλογο με τις μπύρες και αρχίζει να ψάχνει το κινητό. Στην αρχή πειράχτηκα. Τόσοι άνθρωποι εδώ, ήρθαμε παρέα να φάμε κι αυτή κοιτάει το κινητό της; Όταν όμως παράγειλε μπύρα, διαβάζοντας το κινητό, τη ρώτησα τι έψαχνε... Πολλές ζυθοποιίες λοιπόν, για να ξεθολώσει η μπύρα, την επεξεργάζονται με διάφορες τεχνικές, όπου κάποιες από αυτές περιέχουν ζωικά λίπη, κυρίως γέλη. Οι σωστοί vegan λ

Ναι, sheep, πρόβατο. Η τίγρης πήγε περίπατο. Μαζί με τη διανόηση των Ελλήνων. Μπροστά στο χαζοκούτι, αποβλακωμένοι κι αποσβολομένοι, παρακολουθώντας 10 τυχάρπαστα μηδενικά, που βρέθηκαν εκεί, επειδή γνώριζαν ή πίποσαν κάποιον. Ο ηλίθιος ο Έλληνας, που δεν έχει να φάει, αλλά θα κάνει φίρμες τον κάθε άσχετο, που αύριο θα πηγαίνει στα μπαράκια επί πληρωμή, να πίνει το ποτό του και να προωθεί το μαγαζί. Ο Έλληνας που έχει γαμηθεί στο διάβασμα, για να μπορέσει με το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα να μπει στο Πανεπιστήμιο, για να πάρει ένα βασικό μισθό βγαίνοντας, κάθεται και βλέπει και συζητάει κι έχει γεμίσει το Fb με σχετικά memes, γύρω από την ίσως μοναδική εκπομπή που δεν είναι επανάληψη, γιατί και οι ειδήσεις, επαναλήψεις παίζουν. Πρόβατα, στη σφαγή. Τους σφάζουν μέρα με τη μέρα και το μόνο που τους νοιάζει, είναι τι γίνεται στο παιχνίδι και πόσο θα έχει το νέο κινητό παντόφλα, για να βγάζουν selfies στις τουαλέτες, να τις ανεβάζουν στο Instagram και να παίρνουν likes... Ραγιάς θα με

Ισχυρογνώμον (και όχι με Ω, όπως αναφέρεται σε κάποια λεξικά) είναι αυτός που παράλογα ή απόλυτα υποστηρίζει τη γνώμη του. Η σημασία εδώ, καθορίζεται από το "παράλογα" ή "απόλυτα". Υποστηρίζει μια άποψη δηλαδή, χωρίς λόγο, χωρίς να δέχεται άλλες απόψεις. Δυστυχώς όμως, πολλές φορές θα χαρακτηριστεί κάποιος έτσι, χωρίς πραγματικό λόγο. Η κοινωνία μας, βάζει εύκολα ταμπέλες και δύσκολα τις βγάζε (καλλίτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα). Έτσι κι εγώ, έχω χαρακτηριστεί και χαρακτηρίζομαι ακόμα, έτσι. Ξέρω, όλοι λένε ότι είναι αθώοι, αλλά εγώ είμαι! Χαχα... Θέλω να διαφοροποιήσω κάποιους εδώ. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που δεν εκφέρουν πάντα γνώμη, δεν τα ξέρουν όλα. Όμως, όταν το κάνουν, συνήθως έχουν ψάξει, έχουν διαβάσει, έχουν μελετήσει και μετά από αρκετό χρόνο, βγάζουν κάποια συμπεράσματα. Έρχεται λοιπόν κάποιος, που έχει μια αντίθετη άποψη σε κάποιο θέμα, προσπαθεί να τον πείσει για το αντίθετο και επειδή δε μπορεί, τσακ, βάζει ταμπέλα. Αγαπημένε μο

Μόλις είδα το Doctor Strange... Μου υπενθύμισε, ότι έχω καιρό να διαλογιστώ, να βγω από το υλικό μου σώμα, να γεμίσω τις πνευματικές μου μπαταρίες. Και να σκεφτεί κανείς ότι, επειδή δεν είμαι fan των αμερικάνικων comics, δεν είχα ιδέα τι είναι και το είδα μόνο και μόνο επειδή μου αρέσει ο Benedict Cumberbatch. H όλη αποχή άρχισε όταν είχα το ατύχημα το 2004, όπου ρωτούσα συνεχώς το αγγελάκι μου, ενώ του είχα ζητήσει να με προστατεύσει, γιατί. Γιατί έπεσα, γιατί καταστράφηκε η μηχανή μου, που περίμενα 9 μήνες να έρθει, ενώ την είχα μόλις 25 μέρες... Παρόλο που πλέον γνωρίζω, ότι όλο αυτό με έφερε εδώ που είμαι σήμερα, με έφερε πιό κοντά στη γυναίκα της ζωής μου, έχω πολύ καιρό να μιλήσω με το αγγελάκι μου, σα να του κρατάω κακία. Νομίζω ότι δε χρειάζεται καν να το "συγχωρήσω", εγώ πρέπει να ζητήσω συγνώμη, που δεν καταλαβαίνω.

Πρώτη ανάρτηση μετά από σχεδόν 7 χρόνια... Ακόμα παντρεμένος (σε λατρεύω), πλέον με ένα εξαιρετικό αγοράκι να τρέχει και να φωνάζει και κάτοικοι εξωτερικού. Ναι, φύγαμε και ησυχάσαμε. Όχι τελείως, δε μπορείς να αποκοπείς τελείως, αλλά, σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό, ηρεμήσαμε, μας έφυγε το άγχος της επιβίωσης, αρχίσαμε πάλι να βγαίνουμε, να πάμε εκδρομές, να διασκεδάζουμε. Μας λείπουν οι φίλοι, αλλά, θα κάνουμε άλλους. Το σημαντικότερο είναι, πως το παιδάκι μας θα σπουδάσει σε μερικά από τα καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια της Ευρώπης. Μόνο και μόνο για αυτό, δεν το κουνάω από εδώ. Ξέρω, ο καιρός. Το φαγητό. Ναι, αλλά η ηρεμία μου, έπαιζε σημαντικότερο ρόλο. Οι άνθρωποι εδώ σε σέβονται. Σε υπολογίζουν. Φαίνεται παντού, από τον εργοδότη σου, μέχρι τις διαβάσεις πεζών, που έχουν σταματήσει να περάσεις, πριν καν φτάσεις στην άκρη του πεζοδρομίου. Είναι όμως και σοβαροί. Δεν ανέχονται βλακείες και δήθεν. Αν μπεις σε συζήτηση και δεν έχεις επιχειρήματα, σε κάνουν πέρα. Σπάνια θα δεις