Έπιασε φωτιά η αποθήκη του Σαμ...
...και δεν κινδυνεύει μόνο η Λόλα, αλλά όλη η Αττική.
Πρώτη φορά είναι; Φυσικά και όχι, το μάθαμε το παραμύθι κάθε καλοκαίρι. Αλλά και κάθε χειμώνα.
Βέβαια...
Φωνάζουμε όλοι για την ανικανότητα του κράτους, για την μη πρόληψη, για τον κακό σχεδιασμό και εκτέλεση, αλλά γυάλινα μπουκάλια θα πετάξουμε στο δάσος, bbq χωρίς καμία προστασία θα κάνουμε, ξερά χόρτα θα κάψουμε, κοκ, για να μην αναφερθώ σε εμπρηστές που έχουν συλληθφεί κι αφέθηκαν ελεύθεροι... Εμείς δε φταίμε ποτέ όμως. Το κράτος για όλα. Που και το κράτος, εμείς το επιλέξαμε.
Όμως, αυτό δεν είναι το σημαντικότερο. Φωτιές ξεσπάνε κι από φυσικά αίτια, τις έχουμε δει παντού. Καλώς ή κακώς, το κλίμα έχει αλλάξει, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν και αναπόφευκτα, θα έχουμε πυρκαγιές. Η ίδια η φύση καθαρίζει με τις φωτιές. Το σημαντικότερο εδώ είναι, τι κάνουμε μετά. Η φύση, θα αναγεννήσει το δάσος, θα δημιουργήσει ζωή από την αρχή και θα κάνει τον κύκλο της. Εμείς τι κάνουμε;
Χτίζουμε! Αυθαίρετα. Παράνομα. Και μετά από μερικά χρόνια, πληρώνουμε ένα πρόστιμο και τα νομιμοποιούμε. Αυτό κάνουμε. Κι εκεί που ήταν δάσος, μετά γεμίζει τσιμέντο και στην επόμενη πυρκαγιά στο διπλανό δάσος, θα καεί το σπίτι μας και θα ζητάμε και τα ρέστα από το κράτος που δε μας προστάτευσε. Αυτό κάνουμε.
Είμαι σχεδόν 50 και όσα χρόνια θυμάμαι, συμβαίνει το ίδιο ξανά και ξανά. Καίγεται το σύμπαν, το κράτος είναι ανίκανο να κάνει κάτι και όσοι βλάπτονται άμμεσα από τη φωτιά, διαμαρτύρονται για ότι συνέβη, ενώ συνήθως, έχουν χτίσει παράνομα στα καμμένα. Η μητέρα μου αγόρασε νόμιμα σπίτι. Με τις άδειές του, τα χαρτιά του, όλα. Όταν χρειάστηκε να κάνει κάποια ανακαίνιση και θέλησε άδεια από την Πολεοδομία, της είπαν ότι δε μπορεί να πάρει γιατί το σπίτι είναι δασικό! Είναι χτισμένο σε περιοχή που ήταν δάσος, κάηκε, δόθηκαν άδειες για χτίσιμο, έχτισαν και μετά χαρακτηρίστηκε πάλι δασικό... Εδώ δε μιλάμε ούτε καν για αυθαίρετα, αλλά προσωρινή νομιμοποίηση από το ίδιο το κράτος, ώστε μετά φυσικά να εισπράττει φόρους.
Αυτοί είμαστε. Το ίδιο μπουρδέλο εδώ και 2000 χρόνια. Άχρηστοι φωνακλάδες, που δε φταίμε ποτέ. Προσευχηθείτε λοιπόν σήμερα στην Παναγία που γιορτάζει, να κάνει ένα θαύμα και να σας σώσει, όχι από τις φωτιές, αλλά από τους ίδιους σας τους εαυτούς.
Πρώτη φορά είναι; Φυσικά και όχι, το μάθαμε το παραμύθι κάθε καλοκαίρι. Αλλά και κάθε χειμώνα.
Βέβαια...
Φωνάζουμε όλοι για την ανικανότητα του κράτους, για την μη πρόληψη, για τον κακό σχεδιασμό και εκτέλεση, αλλά γυάλινα μπουκάλια θα πετάξουμε στο δάσος, bbq χωρίς καμία προστασία θα κάνουμε, ξερά χόρτα θα κάψουμε, κοκ, για να μην αναφερθώ σε εμπρηστές που έχουν συλληθφεί κι αφέθηκαν ελεύθεροι... Εμείς δε φταίμε ποτέ όμως. Το κράτος για όλα. Που και το κράτος, εμείς το επιλέξαμε.
Όμως, αυτό δεν είναι το σημαντικότερο. Φωτιές ξεσπάνε κι από φυσικά αίτια, τις έχουμε δει παντού. Καλώς ή κακώς, το κλίμα έχει αλλάξει, οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν και αναπόφευκτα, θα έχουμε πυρκαγιές. Η ίδια η φύση καθαρίζει με τις φωτιές. Το σημαντικότερο εδώ είναι, τι κάνουμε μετά. Η φύση, θα αναγεννήσει το δάσος, θα δημιουργήσει ζωή από την αρχή και θα κάνει τον κύκλο της. Εμείς τι κάνουμε;
Χτίζουμε! Αυθαίρετα. Παράνομα. Και μετά από μερικά χρόνια, πληρώνουμε ένα πρόστιμο και τα νομιμοποιούμε. Αυτό κάνουμε. Κι εκεί που ήταν δάσος, μετά γεμίζει τσιμέντο και στην επόμενη πυρκαγιά στο διπλανό δάσος, θα καεί το σπίτι μας και θα ζητάμε και τα ρέστα από το κράτος που δε μας προστάτευσε. Αυτό κάνουμε.
Είμαι σχεδόν 50 και όσα χρόνια θυμάμαι, συμβαίνει το ίδιο ξανά και ξανά. Καίγεται το σύμπαν, το κράτος είναι ανίκανο να κάνει κάτι και όσοι βλάπτονται άμμεσα από τη φωτιά, διαμαρτύρονται για ότι συνέβη, ενώ συνήθως, έχουν χτίσει παράνομα στα καμμένα. Η μητέρα μου αγόρασε νόμιμα σπίτι. Με τις άδειές του, τα χαρτιά του, όλα. Όταν χρειάστηκε να κάνει κάποια ανακαίνιση και θέλησε άδεια από την Πολεοδομία, της είπαν ότι δε μπορεί να πάρει γιατί το σπίτι είναι δασικό! Είναι χτισμένο σε περιοχή που ήταν δάσος, κάηκε, δόθηκαν άδειες για χτίσιμο, έχτισαν και μετά χαρακτηρίστηκε πάλι δασικό... Εδώ δε μιλάμε ούτε καν για αυθαίρετα, αλλά προσωρινή νομιμοποίηση από το ίδιο το κράτος, ώστε μετά φυσικά να εισπράττει φόρους.
Αυτοί είμαστε. Το ίδιο μπουρδέλο εδώ και 2000 χρόνια. Άχρηστοι φωνακλάδες, που δε φταίμε ποτέ. Προσευχηθείτε λοιπόν σήμερα στην Παναγία που γιορτάζει, να κάνει ένα θαύμα και να σας σώσει, όχι από τις φωτιές, αλλά από τους ίδιους σας τους εαυτούς.
