Ο ύπνος του δικαίου
Κοιμάστε... Όρθιοι... Σαν τα ζόμπι.
Μου βγάζει καθημερινά το Facebook αναρτήσεις που έκανα παλαιότερα την ίδια μέρα. Βλέπω όσα έγραφα πριν 1, 2, 5 χρόνια και μου έρχεται να βάλω τις φωνές. Δεν έχει αλλάξει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Τα ίδια και τα ίδια.
Σήμερα διάβαζα ένα κείμενο της Handelsblatt, που είχα αναδημοσιεύσει πέρσυ, το οποίο αναφέρεται στο ότι από τα €340δις που χρωστάμε, τα €215δις πήγαν στις τράπεζες, Δηλαδή, πνίξαμε τον κόσμο στους φόρους, για να σώσουμε τις τράπεζες. Και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι.
Εγώ τι έκανα; Ναι, σας πρόλαβα, κλασσική ερώτηση νηπιαγωγείου... Αφού έκανα ότι μπορούσα, αφού ήμουν στις πορείες και στους "Αγανακτησμένους" κάθε μέρα στο Σύνταγμα, αφού αρνήθηκα να πληρώνω φόρους και χαράτσια ως ένδειξη διαμαρτυρίας κι όταν είδα ότι είμαι από τις λίγες εξαιρέσεις, έφυγα και πήγα να ζήσω αλλού, που με σέβονται. Ο βασικός λόγος ήταν, ότι πίστευα ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Και φυσικά, βγαίνω αληθινός κάθε μέρα που περνάει.
Μιλάω με φίλους από Ελλάδα, άλλους άνεργους, άλλους στο όριο. Ο ένας σκέφτεται να αυτοκτονήσει, ο άλλος ετοιμάζεται να φύγει από τη χώρα και χωρίς τη γυναίκα του, γιατί εκείνη δε θέλει. Ένας τρίτος, μου είπε ότι έχουν κόψει τα πάντα (ιδιωτικές ασφάλειες, εξόδους, διακοπές, δώρα, κλπ) και πλέον, αν μπει κι άλλος φόρος, ή φάνε κι άλλη μείωση σε μισθούς (έχουν φάει 4 τόσα χρόνια), θα αναγκαστούν νε μετακομίσουν σε μικρότερο σπίτι, γιατί δε θα μπορούν να καλύψουν τη δόση του δανείου. Και μιλάμε για συνεσταλμένο ζευγάρι, που δεν κάνει καμιά αξιοπρόσεκτη ζωή, όπου δουλεύουν και οι δύο σε αρκετά καλές δουλειές.
Με άλλον φίλο που μίλαγα προχθές, τον ρωτούσα πως γίνεται να είναι γεμάτες οι καφετέριες, οι ταβέρνες, τα μπουζούκια τη στιγμή που όλοι κλαίγονται ότι δεν έχουν να φάνε...; Είναι γνωστό ότι στην κρίση οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και δημιουργούνται ευκαιρίες πλουτισμού για αρκετούς, αλλά αυτοί δεν είναι αρκετοί για να γεμίζουν τα καφέ κάθε μέρα... Μου έλεγε λοιπόν ότι έχει γνωστούς που πουλάνε ένα χωράφι το χρόνο και ζούνε με αυτά! Σκοτώνουν το χωράφι για να φύγει, από 200.000€, στα 50.000-70.000€, και τρώνε αυτά. Και μετά, αυτοί οι ίδιοι θα βγούνε να φωνάξουν ότι μας τα πήραν οι ξένοι και είμαστε σκλαβοι στην ίδια μας τη χώρα...
Ποτέ δε θα αλλάξει ο Έλληνας. Όσοι είστε σοβαροί και σκεπτόμενοι, συνειδητοποιήστε το γρήγορα και φύγετε. Ξέρω, η ξενιτιά έχει τις δυσκολίες της. Όμως, όπως φαίνεται, η κατηφόρα δεν έχει τελειώσει κι η χώρα πάει για ολική καταστροφή και ξεπούλημα. Μετά, θα έρθει δραχμή, οι ξένοι επενδυτές θα ρίξουν ψίχουλα στην αγορά, δίνοντας δουλειές και κάποιοι θα χαίρονται με αυτό κι ας είναι το 1/10 από αυτό που είχαν κάποτε και θα γίνει ο φθηνός τουριστικός προορισμός της Ευρώπης. Θα γίνει όπως η Αίγυπτος που είχαμε πάει το 2009, όπου τους έδινες 5€ και έκαναν τούμπες. Ξενοδοχείο 5 αστέρων, all inclusive με 3 πισίνες, με ιδιωτική παραλία σε κοραλιογενή ύφαλο (Ερυθρά Θάλασσα) και δίναμε 65€ την ημέρα, όταν την ίδια περίοδο, για να πας σε ένα μέσο νησί, πχ Νάξο, ήθελες 40€ μόνο για το δωμάτιο.
Ξεσηκωθείτε, ή φύγετε. Δεν υπάρχει άλλη λύση.
Μου βγάζει καθημερινά το Facebook αναρτήσεις που έκανα παλαιότερα την ίδια μέρα. Βλέπω όσα έγραφα πριν 1, 2, 5 χρόνια και μου έρχεται να βάλω τις φωνές. Δεν έχει αλλάξει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ! Τα ίδια και τα ίδια.
Σήμερα διάβαζα ένα κείμενο της Handelsblatt, που είχα αναδημοσιεύσει πέρσυ, το οποίο αναφέρεται στο ότι από τα €340δις που χρωστάμε, τα €215δις πήγαν στις τράπεζες, Δηλαδή, πνίξαμε τον κόσμο στους φόρους, για να σώσουμε τις τράπεζες. Και δεν έχει ανοίξει ρουθούνι.
Εγώ τι έκανα; Ναι, σας πρόλαβα, κλασσική ερώτηση νηπιαγωγείου... Αφού έκανα ότι μπορούσα, αφού ήμουν στις πορείες και στους "Αγανακτησμένους" κάθε μέρα στο Σύνταγμα, αφού αρνήθηκα να πληρώνω φόρους και χαράτσια ως ένδειξη διαμαρτυρίας κι όταν είδα ότι είμαι από τις λίγες εξαιρέσεις, έφυγα και πήγα να ζήσω αλλού, που με σέβονται. Ο βασικός λόγος ήταν, ότι πίστευα ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Και φυσικά, βγαίνω αληθινός κάθε μέρα που περνάει.
Μιλάω με φίλους από Ελλάδα, άλλους άνεργους, άλλους στο όριο. Ο ένας σκέφτεται να αυτοκτονήσει, ο άλλος ετοιμάζεται να φύγει από τη χώρα και χωρίς τη γυναίκα του, γιατί εκείνη δε θέλει. Ένας τρίτος, μου είπε ότι έχουν κόψει τα πάντα (ιδιωτικές ασφάλειες, εξόδους, διακοπές, δώρα, κλπ) και πλέον, αν μπει κι άλλος φόρος, ή φάνε κι άλλη μείωση σε μισθούς (έχουν φάει 4 τόσα χρόνια), θα αναγκαστούν νε μετακομίσουν σε μικρότερο σπίτι, γιατί δε θα μπορούν να καλύψουν τη δόση του δανείου. Και μιλάμε για συνεσταλμένο ζευγάρι, που δεν κάνει καμιά αξιοπρόσεκτη ζωή, όπου δουλεύουν και οι δύο σε αρκετά καλές δουλειές.
Με άλλον φίλο που μίλαγα προχθές, τον ρωτούσα πως γίνεται να είναι γεμάτες οι καφετέριες, οι ταβέρνες, τα μπουζούκια τη στιγμή που όλοι κλαίγονται ότι δεν έχουν να φάνε...; Είναι γνωστό ότι στην κρίση οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και δημιουργούνται ευκαιρίες πλουτισμού για αρκετούς, αλλά αυτοί δεν είναι αρκετοί για να γεμίζουν τα καφέ κάθε μέρα... Μου έλεγε λοιπόν ότι έχει γνωστούς που πουλάνε ένα χωράφι το χρόνο και ζούνε με αυτά! Σκοτώνουν το χωράφι για να φύγει, από 200.000€, στα 50.000-70.000€, και τρώνε αυτά. Και μετά, αυτοί οι ίδιοι θα βγούνε να φωνάξουν ότι μας τα πήραν οι ξένοι και είμαστε σκλαβοι στην ίδια μας τη χώρα...
Ποτέ δε θα αλλάξει ο Έλληνας. Όσοι είστε σοβαροί και σκεπτόμενοι, συνειδητοποιήστε το γρήγορα και φύγετε. Ξέρω, η ξενιτιά έχει τις δυσκολίες της. Όμως, όπως φαίνεται, η κατηφόρα δεν έχει τελειώσει κι η χώρα πάει για ολική καταστροφή και ξεπούλημα. Μετά, θα έρθει δραχμή, οι ξένοι επενδυτές θα ρίξουν ψίχουλα στην αγορά, δίνοντας δουλειές και κάποιοι θα χαίρονται με αυτό κι ας είναι το 1/10 από αυτό που είχαν κάποτε και θα γίνει ο φθηνός τουριστικός προορισμός της Ευρώπης. Θα γίνει όπως η Αίγυπτος που είχαμε πάει το 2009, όπου τους έδινες 5€ και έκαναν τούμπες. Ξενοδοχείο 5 αστέρων, all inclusive με 3 πισίνες, με ιδιωτική παραλία σε κοραλιογενή ύφαλο (Ερυθρά Θάλασσα) και δίναμε 65€ την ημέρα, όταν την ίδια περίοδο, για να πας σε ένα μέσο νησί, πχ Νάξο, ήθελες 40€ μόνο για το δωμάτιο.
Ξεσηκωθείτε, ή φύγετε. Δεν υπάρχει άλλη λύση.