Η κατσίκα (και το πορτοφόλι) του γείτονα
Κόμπλεξ, κόμπλεξ και πάλι κόμπλεξ.
Όχι μόνο θέλω να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αλλά θέλω να ελέγχω και το πορτοφόλι του. Αν δηλαδή ξοδεύει χρήματα σε κάτι που δεν εγκρίνω ή δε μου αρέσει, είναι πρόβατο, άσχετος, μαλάκας, κομπλεξικός και δεν ξέρει τι του γίνεται. Φυσικά όταν το κάνω εγώ, είμαι γνώστης, διαβασμένος, αγοράζω κάτι που είναι VfM, κλπ.
Αφορμή οι απανταχού δημοσιεύσεις για το καινούριο iPhone X, που διχάζει γνώμες, φίλους, οικογένειες.
Ρε φιλαράκι, τι σε κόφτει εσένα αν εγώ θέλω να σκάσω 1500€ για να πάρω μία άχρηστη συσκευή για να κάνω φιγούρα στην καφετέρια; Τα έκλεψα; Τα στερώ από εσένα; Σου δημιουργώ πρόβλημα; Τι κακό είναι αυτό...; Βρισιές, κοροϊδία, ειρωνία, χλευασμός. Όλα τα διάβασα. Μεγάλοι άνθρωποι να φέρονται σαν 5χρονα για το ποιός έχει πιό γρήγορο ποδήλατο.
Αντίθετα, σε αρκετά φόρουμς του εξωτερικού που διαβάζω, οι συζητήσεις είναι σαφώς πιό πολιτισμένες, με εξαίρεση βέβαια τους βλαχοαμερικάνους. Συζητάνε για τεχνικά, για ευκολίες ή δυσκολίες, ποιόν και γιατί τον βολεύει, αν αξίζει η αναβάθμιση από το προηγούμενο μοντέλο κι άλλα σχετικά με την τεχνολογία.
Για να ρίξω και το καρφάκι μου εδώ, βγήκε και η Samsung με αντι-διαφήμιση για το iPhone, αντί να ασχοληθεί με την πάρτη της, που πέρσυ τέτοια εποχή απέσυρε τις συσκευές της για να μην πεθάνει κανένας άνθρωπος. Αλλά αυτοί δικαιολογούνται, εταιρία είναι, ανταγωνισμός υπάρχει, προσπαθούν να δημιουργήσουν brand loyalty και το κάνουν με κάθε νόμιμο κι όχι απαραίτητα ηθικό μέσο.
Ο Τάκης όμως; Που συγκρίνει τα τηλέφωνα μεταξύ τους, ενώ έχει συσκευή των 150€ και δεν πρόκειται ποτέ να αγοράσει κάτι ακριβότερο; Τι τον κόφτει;
Ο Βασίλης, που είναι ταγμένος στη μία εταιρία και δεν πρόκειται να αγοράσει από άλλη, γιατί καίγεται για την υψηλή τιμή του ανταγωνισμού, αφού η δική "του" εταιρία είναι τίμια και δεν υπερκοστολογεί;
Ο Μιχάλης (χρόνια του πολλά) γιατί θέλει το Χ χαρακτηριστικό στο iPhone αφού δε θα το πάρει ποτέ κι ας είχε και το Υ και το Ζ και το Α και το Β ;
Σε αυτή τη χώρα, δεν έχουμε μάθει ποτέ να κοιτάμε τι γίνεται στο σπίτι μας, πάντα μας ενδιαφέρει τι κάνει ο άλλος, τι θα πει ο άλλος. Θυμάμαι μια παλιά σειρά στην τηλεόραση που έπαιζε στην ΥΕΝΕΔ στη δεκαετία του 80, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γρ. Ξενόπουλου με τον Κώστα Ρηγόπουλο και τη Γωγώ Αντζολετάκη, "Ο κόσμος κι ο Κοσμάς". Ο Κοσμάς (Κώστας Ρηγόπουλος) ζούσε μια ζωή σκηνοθετημένη από τον κόσμο. Ότι κι αν έκανε, ότι κι αν έλεγε, ότι κι αν ήθελε, έβαζε σε πρώτη προτεραιότητα τι θα πει ο κόσμος. Έρμαιο της κοινωνίας, πετυχημένος δικηγόρος ή γιατρός αν θυμάμαι καλά και δε μπορούσε να ζήσει όπως θα ήθελε, μην τον κακολογήσουν.
Σε αυτό έχει μείνει η Ελληνική κοινωνία. Τι θα πούνε οι άλλοι και φυσικά οι "άλλοι" νομίζουν ότι αν πούνε, θα μας αλλάξουν τη γνώμη.
Το αστείο είναι πως διαβάζοντας συνεντεύξεις ή βιογραφίες πετυχημένων ανθρώπων, όχι απαραίτητα πλούσιων, αλλά στην εποχή μας, αυτά πάνε συνήθως μαζί, θα παρατηρήσει κανείς ότι ποτέ μα ποτέ δεν τους ενδιέφερε τι θα πουν οι άλλοι, αν θα χάσουν "φίλους" στην πορεία τους, ή αν θα συμφωνήσουν με τις επιλογές τους. Ποτέ. Αυτό λοιπόν ο Ελληνικός λαός, δεν το καταλαβαίνει, για αυτό και αποτυγχάνει παταγωδώς στην ανάπτυξη, στην εξέλιξη, στην Παιδεία.
Βρίσκομαι εξωτερικό και είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο πως δεν ενδιαφέρετε κανείς τι κάνεις, αρκεί να μην είναι παράνομο ή ανήθικο. Δε σχολιάζουν, δεν κρίνουν, δεν προσπαθούν να σου αλλάξουν γνώμη. Εντάξει, μεταξύ φίλων, θα το δεις, αλλά στο γενικό πλαίσιο της καθημερινότητας, δε θα σε καρφώσει ο γείτονας επειδή έκλεισες τον ημιυπαίθριο...
Για αυτό και φύγαμε. Η κρίση ήταν η αφορμή, αλλά το ψάχναμε χρόνια. Μου είπε φίλος της προάλλες, αν μου πρότεινε δουλειά με τα διπλάσια που παίρνω εδώ, αναλογιζόμενος το κόστος ζωής είναι σα να μου πρότεινε τα εξαπλάσια την Ελλάδα, αν θα επέστρεφα. Η απάντηση ήταν όχι. Δεν αλλάζει κάτι και δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι. Είναι θέμα κουλτούρας, για την οποία είναι και περήφανος ο λαός. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά έχω εκπλαγεί από συζητήσεις που χαίρονται που είναι έτσι, χωρίς φυσικά να δέχονται ότι αυτό φταίει για την κατάσταση.
Κρίμα. Μια τόσο όμορφη χώρα και να διώχνει τα παιδιά της. Γιατί; Γιατί δε θέλουν να πεθάνει η κατσίκα τους από τον γείτονα.
Όχι μόνο θέλω να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αλλά θέλω να ελέγχω και το πορτοφόλι του. Αν δηλαδή ξοδεύει χρήματα σε κάτι που δεν εγκρίνω ή δε μου αρέσει, είναι πρόβατο, άσχετος, μαλάκας, κομπλεξικός και δεν ξέρει τι του γίνεται. Φυσικά όταν το κάνω εγώ, είμαι γνώστης, διαβασμένος, αγοράζω κάτι που είναι VfM, κλπ.
Αφορμή οι απανταχού δημοσιεύσεις για το καινούριο iPhone X, που διχάζει γνώμες, φίλους, οικογένειες.
Ρε φιλαράκι, τι σε κόφτει εσένα αν εγώ θέλω να σκάσω 1500€ για να πάρω μία άχρηστη συσκευή για να κάνω φιγούρα στην καφετέρια; Τα έκλεψα; Τα στερώ από εσένα; Σου δημιουργώ πρόβλημα; Τι κακό είναι αυτό...; Βρισιές, κοροϊδία, ειρωνία, χλευασμός. Όλα τα διάβασα. Μεγάλοι άνθρωποι να φέρονται σαν 5χρονα για το ποιός έχει πιό γρήγορο ποδήλατο.
Αντίθετα, σε αρκετά φόρουμς του εξωτερικού που διαβάζω, οι συζητήσεις είναι σαφώς πιό πολιτισμένες, με εξαίρεση βέβαια τους βλαχοαμερικάνους. Συζητάνε για τεχνικά, για ευκολίες ή δυσκολίες, ποιόν και γιατί τον βολεύει, αν αξίζει η αναβάθμιση από το προηγούμενο μοντέλο κι άλλα σχετικά με την τεχνολογία.
Για να ρίξω και το καρφάκι μου εδώ, βγήκε και η Samsung με αντι-διαφήμιση για το iPhone, αντί να ασχοληθεί με την πάρτη της, που πέρσυ τέτοια εποχή απέσυρε τις συσκευές της για να μην πεθάνει κανένας άνθρωπος. Αλλά αυτοί δικαιολογούνται, εταιρία είναι, ανταγωνισμός υπάρχει, προσπαθούν να δημιουργήσουν brand loyalty και το κάνουν με κάθε νόμιμο κι όχι απαραίτητα ηθικό μέσο.
Ο Τάκης όμως; Που συγκρίνει τα τηλέφωνα μεταξύ τους, ενώ έχει συσκευή των 150€ και δεν πρόκειται ποτέ να αγοράσει κάτι ακριβότερο; Τι τον κόφτει;
Ο Βασίλης, που είναι ταγμένος στη μία εταιρία και δεν πρόκειται να αγοράσει από άλλη, γιατί καίγεται για την υψηλή τιμή του ανταγωνισμού, αφού η δική "του" εταιρία είναι τίμια και δεν υπερκοστολογεί;
Ο Μιχάλης (χρόνια του πολλά) γιατί θέλει το Χ χαρακτηριστικό στο iPhone αφού δε θα το πάρει ποτέ κι ας είχε και το Υ και το Ζ και το Α και το Β ;
Σε αυτή τη χώρα, δεν έχουμε μάθει ποτέ να κοιτάμε τι γίνεται στο σπίτι μας, πάντα μας ενδιαφέρει τι κάνει ο άλλος, τι θα πει ο άλλος. Θυμάμαι μια παλιά σειρά στην τηλεόραση που έπαιζε στην ΥΕΝΕΔ στη δεκαετία του 80, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γρ. Ξενόπουλου με τον Κώστα Ρηγόπουλο και τη Γωγώ Αντζολετάκη, "Ο κόσμος κι ο Κοσμάς". Ο Κοσμάς (Κώστας Ρηγόπουλος) ζούσε μια ζωή σκηνοθετημένη από τον κόσμο. Ότι κι αν έκανε, ότι κι αν έλεγε, ότι κι αν ήθελε, έβαζε σε πρώτη προτεραιότητα τι θα πει ο κόσμος. Έρμαιο της κοινωνίας, πετυχημένος δικηγόρος ή γιατρός αν θυμάμαι καλά και δε μπορούσε να ζήσει όπως θα ήθελε, μην τον κακολογήσουν.
Σε αυτό έχει μείνει η Ελληνική κοινωνία. Τι θα πούνε οι άλλοι και φυσικά οι "άλλοι" νομίζουν ότι αν πούνε, θα μας αλλάξουν τη γνώμη.
Το αστείο είναι πως διαβάζοντας συνεντεύξεις ή βιογραφίες πετυχημένων ανθρώπων, όχι απαραίτητα πλούσιων, αλλά στην εποχή μας, αυτά πάνε συνήθως μαζί, θα παρατηρήσει κανείς ότι ποτέ μα ποτέ δεν τους ενδιέφερε τι θα πουν οι άλλοι, αν θα χάσουν "φίλους" στην πορεία τους, ή αν θα συμφωνήσουν με τις επιλογές τους. Ποτέ. Αυτό λοιπόν ο Ελληνικός λαός, δεν το καταλαβαίνει, για αυτό και αποτυγχάνει παταγωδώς στην ανάπτυξη, στην εξέλιξη, στην Παιδεία.
Βρίσκομαι εξωτερικό και είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο πως δεν ενδιαφέρετε κανείς τι κάνεις, αρκεί να μην είναι παράνομο ή ανήθικο. Δε σχολιάζουν, δεν κρίνουν, δεν προσπαθούν να σου αλλάξουν γνώμη. Εντάξει, μεταξύ φίλων, θα το δεις, αλλά στο γενικό πλαίσιο της καθημερινότητας, δε θα σε καρφώσει ο γείτονας επειδή έκλεισες τον ημιυπαίθριο...
Για αυτό και φύγαμε. Η κρίση ήταν η αφορμή, αλλά το ψάχναμε χρόνια. Μου είπε φίλος της προάλλες, αν μου πρότεινε δουλειά με τα διπλάσια που παίρνω εδώ, αναλογιζόμενος το κόστος ζωής είναι σα να μου πρότεινε τα εξαπλάσια την Ελλάδα, αν θα επέστρεφα. Η απάντηση ήταν όχι. Δεν αλλάζει κάτι και δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει κάτι. Είναι θέμα κουλτούρας, για την οποία είναι και περήφανος ο λαός. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά έχω εκπλαγεί από συζητήσεις που χαίρονται που είναι έτσι, χωρίς φυσικά να δέχονται ότι αυτό φταίει για την κατάσταση.
Κρίμα. Μια τόσο όμορφη χώρα και να διώχνει τα παιδιά της. Γιατί; Γιατί δε θέλουν να πεθάνει η κατσίκα τους από τον γείτονα.
