Διαφορά επιπέδου
Μεγάλη όμως.
Διαβάζω αρκετά τεχνολογικά sites και forums, λόγω της δουλειάς μου. Υπάρχει σημαντική διαφορά στο επίπεδο των σχολίων μεταξύ λαών. Διαβάζεις στην Ελλάδα ότι η Apple έβγαλε καινούριο τηλέφωνο. Α, ου από κάτω, τσακώνονται τα fun boys με τους haters, λες και έχουν μετοχές στην εταιρία και τα γραφόμενά τους θα επηρρεάσουν την τιμή.
Διαβάζεις την ίδια είδηση σε Ιρλανδικό site και τα σχόλια στην πλειοψηφία τους είναι τεχνικά, γούστου (μου αρέσει ή όχι) και κάποια ελάχιστα που θα είναι από τις δύο παραπάνω ομάδες, θα
περάσουν συνήθως απαρατήρητα, αφού κανείς δεν ασχολείται να τους απαντήσει.
Το ίδιο συμβαίνει παντού.
Πριν 2 χρόνια περίπου, σε έναν αγώνα MotoGP, ο Rossi είχε κλωτσήσει τον Marquez κι ο δεύτερος έπεσε. Στα Ελληνικά sites, χαμός, βρισιές, μπινελεκία κι οπαδισμοί. Στα ξένα, υπομονή παιδιά να δούμε τα facts (τηλεμετρία). Όταν βγήκαν τα επίσημα στοιχεία, οι περισσότεροι συνέχισαν στον ίδιο τόνο, κρίμα που το έκανε, δεν το περίμενα, δεν είναι επαγγελματικό, κλπ. Στην Ελλάδα, καλά του έκανε του παπάρα κι του άξιζε του κωλόπαιδου, κι άλλα σχετικά.
Φαίνεται άλλωστε από το επίπεδο του δημοφιλέστερου αθλήματος. Πριν το ντέρμπι, οι οπαδοί πάνε στο γήπεδο για να πλακωθούνε. Εδώ, οι γείτονες στολίζουν με τα χρώματα της ομάδας τους τα σπίτια, ενώ κάνουν αστεία με τον διπλανό που είναι αντίπαλος.
Σοβαρότης, μηδέν.
Παρακολουθώ αυτές τις ημέρες ένα άρθρο που αναφέρει την καθυστέρηση της Ιρλανδίας να εισπράξει χρήματα από την Apple, σε φόρους, που λόγω μειωμένων συντελεστών φορολογίας, δεν είχε λάβει. Η ΕΕ αποφάσισε ότι η Ιρλανδία θα έπρεπε να τα έχει εισπράξει, ενώ η χώρα για τους δικούς της λόγους, δεν το έκανε και συνεχίζει να μην το κάνει. Είναι τραγικό το επίπεδο της συζήτησης από κάτω, με επιχειρήματα καφενείου, ασχετοσύνη στο έπακρο, με πιτσιρικάδες να γνωρίζουν παγκόσμια και κρατική οικονομία, καλύτερα από τους κορυφαίους αναλυτές στον κόσμο. Να αφορίζουν καταστάσεις και συνθήκες, χωρίς ενδοιασμό, χωρίς γνώση και μάλιστα να επιμένουν και να γράφουν λογίδρια αμορφωσιάς.
Τι με νοιάζει;
Δε με νοιάζει βασικά, τα διαβάζω από περιέργεια κι απλά απαντάω σε 2-3 που σχολιάζουν με σοβαρότητα και κρατάνε ένα επίπεδο. Δυστυχώς όμως, ο μέσος όρος παραμένει ιδιαίτερα χαμηλά κι αυτό είναι λυπηρό. Πως μπορεί ένας λαός να περιμένει ανάπτυξη, πως μπορεί να θέλει διέξοδο, όταν έχει τόσο χαμηλό επίπεδο σκέψης, όταν αποφασίζει χωρίς να γνωρίζει, όταν σχολιάζει οπαδικά, όταν η ημιμάθεια βασιλεύει; Και το ίδιο κάνει και στην κάλπη.
Με ρωτάνε καμιά φορά, αν θα επέστρεφα στην Ελλάδα σε περίπτωση που έφτιαχνε η κατάσταση.
Όχι είναι η απάντηση. Γιατί δεν έφυγα λόγω των οικονομικών, έφυγα για το επίπεδο, την έλλειψη σεβασμού, την νοοτροπία, τα προβλήματα που βασανίζουν καθημερινά τη χώρα και οι περισσότεροι δεν κάνουν τίποτα ή ακόμα χειρότερα απολαμβάνουν κιόλας. Η κρίση ήταν η αφορμή, όχι η αιτία. Αν έχεις ζήσει χρόνια έξω, η μόνη επιλογή να γυρίσεις, είναι ως ερημίτης. Να έχεις κάνει χρήματα, να αγοράσεις ένα σπίτι σε ένα νησί και τους δύο μήνες που θα έχει τουρισμό, εσύ να φεύγεις διακοπές. Με αυτό το σκεπτικό βέβαια, ποιός ο λόγος να γυρίσεις...;
Το κλίμα και το φαγητό. Μόνο αυτά.
Διαβάζω αρκετά τεχνολογικά sites και forums, λόγω της δουλειάς μου. Υπάρχει σημαντική διαφορά στο επίπεδο των σχολίων μεταξύ λαών. Διαβάζεις στην Ελλάδα ότι η Apple έβγαλε καινούριο τηλέφωνο. Α, ου από κάτω, τσακώνονται τα fun boys με τους haters, λες και έχουν μετοχές στην εταιρία και τα γραφόμενά τους θα επηρρεάσουν την τιμή.
Διαβάζεις την ίδια είδηση σε Ιρλανδικό site και τα σχόλια στην πλειοψηφία τους είναι τεχνικά, γούστου (μου αρέσει ή όχι) και κάποια ελάχιστα που θα είναι από τις δύο παραπάνω ομάδες, θα
περάσουν συνήθως απαρατήρητα, αφού κανείς δεν ασχολείται να τους απαντήσει.
Το ίδιο συμβαίνει παντού.
Πριν 2 χρόνια περίπου, σε έναν αγώνα MotoGP, ο Rossi είχε κλωτσήσει τον Marquez κι ο δεύτερος έπεσε. Στα Ελληνικά sites, χαμός, βρισιές, μπινελεκία κι οπαδισμοί. Στα ξένα, υπομονή παιδιά να δούμε τα facts (τηλεμετρία). Όταν βγήκαν τα επίσημα στοιχεία, οι περισσότεροι συνέχισαν στον ίδιο τόνο, κρίμα που το έκανε, δεν το περίμενα, δεν είναι επαγγελματικό, κλπ. Στην Ελλάδα, καλά του έκανε του παπάρα κι του άξιζε του κωλόπαιδου, κι άλλα σχετικά.
Φαίνεται άλλωστε από το επίπεδο του δημοφιλέστερου αθλήματος. Πριν το ντέρμπι, οι οπαδοί πάνε στο γήπεδο για να πλακωθούνε. Εδώ, οι γείτονες στολίζουν με τα χρώματα της ομάδας τους τα σπίτια, ενώ κάνουν αστεία με τον διπλανό που είναι αντίπαλος.
Σοβαρότης, μηδέν.
Παρακολουθώ αυτές τις ημέρες ένα άρθρο που αναφέρει την καθυστέρηση της Ιρλανδίας να εισπράξει χρήματα από την Apple, σε φόρους, που λόγω μειωμένων συντελεστών φορολογίας, δεν είχε λάβει. Η ΕΕ αποφάσισε ότι η Ιρλανδία θα έπρεπε να τα έχει εισπράξει, ενώ η χώρα για τους δικούς της λόγους, δεν το έκανε και συνεχίζει να μην το κάνει. Είναι τραγικό το επίπεδο της συζήτησης από κάτω, με επιχειρήματα καφενείου, ασχετοσύνη στο έπακρο, με πιτσιρικάδες να γνωρίζουν παγκόσμια και κρατική οικονομία, καλύτερα από τους κορυφαίους αναλυτές στον κόσμο. Να αφορίζουν καταστάσεις και συνθήκες, χωρίς ενδοιασμό, χωρίς γνώση και μάλιστα να επιμένουν και να γράφουν λογίδρια αμορφωσιάς.
Τι με νοιάζει;
Δε με νοιάζει βασικά, τα διαβάζω από περιέργεια κι απλά απαντάω σε 2-3 που σχολιάζουν με σοβαρότητα και κρατάνε ένα επίπεδο. Δυστυχώς όμως, ο μέσος όρος παραμένει ιδιαίτερα χαμηλά κι αυτό είναι λυπηρό. Πως μπορεί ένας λαός να περιμένει ανάπτυξη, πως μπορεί να θέλει διέξοδο, όταν έχει τόσο χαμηλό επίπεδο σκέψης, όταν αποφασίζει χωρίς να γνωρίζει, όταν σχολιάζει οπαδικά, όταν η ημιμάθεια βασιλεύει; Και το ίδιο κάνει και στην κάλπη.
Με ρωτάνε καμιά φορά, αν θα επέστρεφα στην Ελλάδα σε περίπτωση που έφτιαχνε η κατάσταση.
Όχι είναι η απάντηση. Γιατί δεν έφυγα λόγω των οικονομικών, έφυγα για το επίπεδο, την έλλειψη σεβασμού, την νοοτροπία, τα προβλήματα που βασανίζουν καθημερινά τη χώρα και οι περισσότεροι δεν κάνουν τίποτα ή ακόμα χειρότερα απολαμβάνουν κιόλας. Η κρίση ήταν η αφορμή, όχι η αιτία. Αν έχεις ζήσει χρόνια έξω, η μόνη επιλογή να γυρίσεις, είναι ως ερημίτης. Να έχεις κάνει χρήματα, να αγοράσεις ένα σπίτι σε ένα νησί και τους δύο μήνες που θα έχει τουρισμό, εσύ να φεύγεις διακοπές. Με αυτό το σκεπτικό βέβαια, ποιός ο λόγος να γυρίσεις...;
Το κλίμα και το φαγητό. Μόνο αυτά.