Σκέψεις και ιδέες...

Ισχυρογνώμον (και όχι με Ω, όπως αναφέρεται σε κάποια λεξικά) είναι αυτός που παράλογα ή απόλυτα υποστηρίζει τη γνώμη του. Η σημασία εδώ, καθορίζεται από το "παράλογα" ή "απόλυτα". Υποστηρίζει μια άποψη δηλαδή, χωρίς λόγο, χωρίς να δέχεται άλλες απόψεις. Δυστυχώς όμως, πολλές φορές θα χαρακτηριστεί κάποιος έτσι, χωρίς πραγματικό λόγο. Η κοινωνία μας, βάζει εύκολα ταμπέλες και δύσκολα τις βγάζε (καλλίτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα). Έτσι κι εγώ, έχω χαρακτηριστεί και χαρακτηρίζομαι ακόμα, έτσι. Ξέρω, όλοι λένε ότι είναι αθώοι, αλλά εγώ είμαι! Χαχα... Θέλω να διαφοροποιήσω κάποιους εδώ. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που δεν εκφέρουν πάντα γνώμη, δεν τα ξέρουν όλα. Όμως, όταν το κάνουν, συνήθως έχουν ψάξει, έχουν διαβάσει, έχουν μελετήσει και μετά από αρκετό χρόνο, βγάζουν κάποια συμπεράσματα. Έρχεται λοιπόν κάποιος, που έχει μια αντίθετη άποψη σε κάποιο θέμα, προσπαθεί να τον πείσει για το αντίθετο και επειδή δε μπορεί, τσακ, βάζει ταμπέλα. Αγαπημένε μο...

Μόλις είδα το Doctor Strange... Μου υπενθύμισε, ότι έχω καιρό να διαλογιστώ, να βγω από το υλικό μου σώμα, να γεμίσω τις πνευματικές μου μπαταρίες. Και να σκεφτεί κανείς ότι, επειδή δεν είμαι fan των αμερικάνικων comics, δεν είχα ιδέα τι είναι και το είδα μόνο και μόνο επειδή μου αρέσει ο Benedict Cumberbatch. H όλη αποχή άρχισε όταν είχα το ατύχημα το 2004, όπου ρωτούσα συνεχώς το αγγελάκι μου, ενώ του είχα ζητήσει να με προστατεύσει, γιατί. Γιατί έπεσα, γιατί καταστράφηκε η μηχανή μου, που περίμενα 9 μήνες να έρθει, ενώ την είχα μόλις 25 μέρες... Παρόλο που πλέον γνωρίζω, ότι όλο αυτό με έφερε εδώ που είμαι σήμερα, με έφερε πιό κοντά στη γυναίκα της ζωής μου, έχω πολύ καιρό να μιλήσω με το αγγελάκι μου, σα να του κρατάω κακία. Νομίζω ότι δε χρειάζεται καν να το "συγχωρήσω", εγώ πρέπει να ζητήσω συγνώμη, που δεν καταλαβαίνω.

Πρώτη ανάρτηση μετά από σχεδόν 7 χρόνια... Ακόμα παντρεμένος (σε λατρεύω), πλέον με ένα εξαιρετικό αγοράκι να τρέχει και να φωνάζει και κάτοικοι εξωτερικού. Ναι, φύγαμε και ησυχάσαμε. Όχι τελείως, δε μπορείς να αποκοπείς τελείως, αλλά, σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό, ηρεμήσαμε, μας έφυγε το άγχος της επιβίωσης, αρχίσαμε πάλι να βγαίνουμε, να πάμε εκδρομές, να διασκεδάζουμε. Μας λείπουν οι φίλοι, αλλά, θα κάνουμε άλλους. Το σημαντικότερο είναι, πως το παιδάκι μας θα σπουδάσει σε μερικά από τα καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια της Ευρώπης. Μόνο και μόνο για αυτό, δεν το κουνάω από εδώ. Ξέρω, ο καιρός. Το φαγητό. Ναι, αλλά η ηρεμία μου, έπαιζε σημαντικότερο ρόλο. Οι άνθρωποι εδώ σε σέβονται. Σε υπολογίζουν. Φαίνεται παντού, από τον εργοδότη σου, μέχρι τις διαβάσεις πεζών, που έχουν σταματήσει να περάσεις, πριν καν φτάσεις στην άκρη του πεζοδρομίου. Είναι όμως και σοβαροί. Δεν ανέχονται βλακείες και δήθεν. Αν μπεις σε συζήτηση και δεν έχεις επιχειρήματα, σε κάνουν πέρα. Σπάνια θα δεις...