Those who cannot do, teach
And those who cannot teach, criticize. Δικό μου αυτό. Εν μέρει. Ναι, απεχθάνομαι τους κριτικούς ως επάγγλεμα, αλλά και γενικά αυτούς που κρίνουν. Ειδικά αυτούς που δεν έχουν ζωή και κρίνουν τις ζωές των άλλων. Δεν υπάρχει εποικοδομητική κριτική. Αν θέλεις να βοηθήσεις τον άλλον, τον εξυψώνεις, παινεύοντας ότι κάνει καλά, ή τον βοηθάς να γίνει καλύτερος σε αυτά που παίρνουν βελτίωση. Έτσι, από μόνος του θα αφοσιωθεί στα θετικά του και σιγά, σιγά, τα αρνητικά θα γίνουν η εξαίρεση. Δεν το λεω εγώ, το λένε οι κορυφαίοι leaders στον κόσμο. Κανείς δεν έγραψε ποτέ ότι ηγέτης είσαι αν κρίνεις τον άλλον, αντίθετα, ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του ηγέτη είναι το να δίνει το παράδειγμα. Προφανώς, αυτό δε σημαίνει να κρίνει, αλλά να κάνει το σωστό, ή να το κάνει καλύτερα και να δείχνει το δρόμο. Ο κόσμος πάσχει από ηγέτες. Κυβερνάνε πιόνια, ηγετίσκοι. Άτομα που έφτασαν σε ψηλά πόστα γλύφοντας κατουρημένες ποδιές και κάνοντας θελήματα και τώρα, κάνουν τα θελήματα των πλουσίων. Πρόσ...