Σκέψεις και ιδέες...

 Αυτό θέλει ο Έλληνας, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Δεν είναι κακό φυσικά να είσαι ολιγαρκής, κακό είναι να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου κι ακόμα χειρότερα να σε κοροϊδεύουν κατάμουτρα οι άλλοι και να τους υποστηρίζεις προκειμένου να παραδεχθείς ότι τρως κουτόχορτο. Αφορμή του παραπάνω το σχετικό γεγονός της επίσκεψης του Κούλη στην Ικαρία, με τα τσιμπούσια, τα γλέντια και οι μετάπειτα δικαιολογίες των παρατρεχάμενων που έσπευσαν να καλύψουν το γεγονός φτάνοντας σε σημείο να διαψεύδουν τα ίδια μας τα μάτια από τις εικόνες και τα videos που κυκλοφόρησαν. Αλλά όπως διάβασα και σε ένα σχετικό σχόλιο, ο Έλλην δεν ενδιαφέρεται να καταδικάσει την ανομία, τη λαμογιά, την απάτη, γιατί θέλει να κάνει κι αυτός τα ίδια, θέλει να παραβιάζει το νόμο ατιμώρητος, να μπορεί να βγαίνει να κοροϊδεύει όσους τον είδαν με τέτοια αυτοπεποίθηση που οι άλλοι να νομίζουν ότι είναι τρελλοί. Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες. Και δε θα αλλάξει. Ποτέ. Όμως, το πρόβλημά μου δεν είναι αυτό.

Ήθελα εδώ και καιρό να τα γράψω, όχι επειδή θα τα διαβάσει κάποιος, αλλά περισσότερο για να τα έχω εδώ, με ημερομηνία γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι δε θα συμβούν ή δεν είναι προφανή. Εδώ και δεκαετίες διανύουμε μια περίοδο παρόμοια με της αρχές του 20ου αιώνα, όπου η καταπιεσμένη μάζα αποφάσισε να διώξει τους τελευταίους (;) βασιλιάδες που ζούσαν πλουσιοπάροχα σε βάρος των υπολοίπων και να μοιράσει την περιουσία τους. Δυστυχώς όμως η ομοιότητες παραμένουν μόνο στο "βασιλιάδες" και "σε βάρος των υπολοίπων", χωρίς να υπάρχει διάθεση και προοπτική της ανατροπής αυτής της κατάστασης. Το ουσιαστικό πρόβλημα εδώ είναι πως με διάφορα μέσα, που προφανώς δεν υπήρχαν ή δεν είχαν την ίδια εμβέλεια στις αρχές του 20ου αιώνα, έχουν καταφέρει να αποβλακώσει και πείσει τον κόσμο ότι έχουμε Δημοκρατία και ίσες ευκαιρίες και να λέμε πάλι καλά που έχουμε την υγειά μας. Και τώρα, εν μέσω πανδημίας, που κινδυνεύουμε να χάσουμε και αυτή, μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι δε δικαιούμα

"Μην αγοράζεις σκυλιά, υιοθέτησε ένα αδέσποτο". Γιατί; Πολλές οι απαντήσεις, καμία όμως απόλυτα δικαιολογημένη. Προσωπικά κι έχω αγοράσει ράτσα κι έχω υιοθετήσει ράτσα. "Κοπράκι" όμως ποτέ. Ο λόγος είναι απλός: Δεν ξέρω τι θα βγει. Όσοι από εσάς είστε λίγο ενημερωμένοι όσον αφορά στα σκυλιά, κάθε ράτσα έχει τα χαρακτηριστικά της. Ράτσες που ανήκουν σε κατηγορίες όπως κυνηγόσκυλα, ποιμενικοί, συντροφιάς, φύλακες, κλπ. Αυτά τα χαρακτηριστικά που την κάνουν διαφορετική από τις άλλες, άρα και για διαφορετική χρήση. Η αγαπημένη μου ράτσα είναι οι Γερμανικοί Ποιμενικοί, γνωστοί κι ως "λυκόσκυλα" κι ας έχουν μικρότερη συγγένεια με τον λύκο από άλλες ράτσες. Ανήκει στην κατηγορία ποιμενικών, δηλαδή σκυλιά που έχουν ένστικτο να φυλάνε την οικογένεια και τον χώρο τους. Αυτό είναι γεγονός. Δεν είναι όλα τα λυκόσκυλα το ίδιο, αλλά σε γενικές γραμμές είναι τα περισσότερα κι αν εκπαιδευτούν σωστά γίνονται εξαίρετοι φύλακες. Όταν λοιπόν θέλω ένα σκύλο για φύλ

Δεν έχω κάτι με τα Lidl, αντίθετα, πολλές φορές παίρνω πράγματα από εκεί, σε πολύ καλύτερες τιμές και ποιότητα από γνωστές μάρκες. Απλά δυστυχώς ή ευτυχώς έχει περάσει σαν έκφραση όταν θέλουμε να δείξουμε ότι κάτι είναι χάλια. Πριν λίγες μέρες μια κυριούλα, ιατρός στο επάγγελμα (κι όχι απαραίτητα στην ιδιότητα) έγραψε ένα υποτιμητικό λογίδριο, που έγινε viral, απευθυνόμενη στις μανούλες του Facebook, που ψάχνουν σε διάφορα groups να βρούνε λύσεις για τα προβλήματα των παιδιών τους. Τις υποτιμούσε, τις ειρωνευόταν και γενικότερα ήταν ένα κείμενο που έδειχνε παντελή έλειψη μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικής συνείδησης. Το χειρότερο δε, ότι εγώ το διάβασα από έναν συνάδελφό της ιατρό στο επάγγελμα κι αυτός (όχι απαραίτητα στην ιδιότητα τονίζω), για τον οποίο έχω διαβάσει κατά καιρούς τα χειρότερα σχόλια. Λανθασμένες υποδείξεις και διαγνώσεις, δίνει φάρμακα με το κιλό, προτρέπει μανούλες που θηλάζουν να δώσουν χημικό γάλα στα παιδιά τους γιατί δεν αναπτύσονται σωστά, χωρίς να ψάξει καν

Γιατί. Μεγάλο. Όπως, γιατί να πονάει ο κόσμος; Γιατί να έχουμε πολέμους, γιατί να αρρωσταίνουμε, γιατί να τσακωνόμαστε; Γιατί ένα παιδάκι 3.5 ετών να έχει καρκίνο; Ή αλλιώς, πως ένα ραντεβού στον γιατρό για πιθανή δυσκοιλιότητα, καταλήγει στο νοσοκομείο με καρκίνο στο νεφρό κι αγωνία για άλλες μεταστάσεις. Γιατί; Αν το δεις μοιρολατρικά, τι έκανε ένα μικρό παιδάκι για να υποφέρει έτσι; Μήπως κάναμε κάτι εμείς; 10 μέρες πριν αγόρασα δύο δώρα για άλλα παιδάκια που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες στα πλαίσια φιλανθρωπικής ενέργειας. Η γυναίκα μου μακραίνει τα μαλλιά της για να τα κόψει και να τα δώσει σε παιδάκια που τα έχουν χάσει, συνήθως λόγω χημειοθεραπείας. Περνάνε διάφοροι από το σπίτι και ζητάνε ρούχα για αρρώστους ή άστεγους. Δίνουμε σχεδόν κάθε φορά. Πήγα στο ΣΜ τις προάλλες και είχαν ένα καρότσι με μια ταμπέλα που έλεγε "Πάρτε ένα επιπλέον φαγώσιμο και αφήστε το εδώ για όσους δεν έχουν". Πήραμε κονσέρβες και τις βάλαμε μέσα. Έχω συνδρομή σε μια οργάνωση που φτιάχ

Κόμπλεξ, κόμπλεξ και πάλι κόμπλεξ. Όχι μόνο θέλω να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αλλά θέλω να ελέγχω και το πορτοφόλι του. Αν δηλαδή ξοδεύει χρήματα σε κάτι που δεν εγκρίνω ή δε μου αρέσει, είναι πρόβατο, άσχετος, μαλάκας, κομπλεξικός και δεν ξέρει τι του γίνεται. Φυσικά όταν το κάνω εγώ, είμαι γνώστης, διαβασμένος, αγοράζω κάτι που είναι VfM, κλπ. Αφορμή οι απανταχού δημοσιεύσεις για το καινούριο iPhone X, που διχάζει γνώμες, φίλους, οικογένειες. Ρε φιλαράκι, τι σε κόφτει εσένα αν εγώ θέλω να σκάσω 1500€ για να πάρω μία άχρηστη συσκευή για να κάνω φιγούρα στην καφετέρια; Τα έκλεψα; Τα στερώ από εσένα; Σου δημιουργώ πρόβλημα; Τι κακό είναι αυτό...; Βρισιές, κοροϊδία, ειρωνία, χλευασμός. Όλα τα διάβασα. Μεγάλοι άνθρωποι να φέρονται σαν 5χρονα για το ποιός έχει πιό γρήγορο ποδήλατο. Αντίθετα, σε αρκετά φόρουμς του εξωτερικού που διαβάζω, οι συζητήσεις είναι σαφώς πιό πολιτισμένες, με εξαίρεση βέβαια τους βλαχοαμερικάνους. Συζητάνε για τεχνικά, για ευκολίες ή δυσκολίες, ποιόν κ