6 Ταινίες

Με τη σειρά μου λοιπόν παίρνω τη σκυτάλη από τον Estarian και γράφω 6 αγαπημένες ταινίες. Φυσικά λόγω ιδιαίτερης σχέσης με τον κινηματογράφο, δε μπορώ να περιοριστώ σε 6 γιατί θα αδικήσω πολλές άλλες, αλλά τι να κάνω που το πυραμιδοπαίχνιδο που έστησαν θέλει τόσες? Αργότερα θα βάλω κι άλλες το υπόσχομαι!

1. 300 (2006)
Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη ταινία που έχω δει, αλλά σίγουρα είναι η πιό πρόσφατη κι έκανε μεγάλο σαματά στην Ελλάδα και στον κόσμο. Ιδιαίτερα μερικοί gay (σικ και γίνομαι sick...) κριτικοί, την έθαψαν δεόντως μάλλον γιατί είναι πολύ σκληρή για τον ανδρισμό που ξέχασαν στη μήτρα της μανούλας τους, ή γιατί πετάει το καρφί ο Λεωνίδας και τους έκαστε στο λαιμό. Ότι και να λέμε πάντως δεν υπάρχει άλλη ταινία που να εξυψώνει περισσότερο την ανδρεία, τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, το Ελληνικό πνεύμα και την Ελλάδα γενικότερα από αυτή. Αν κάποιος αισθάνεται λίγο Έλληνας, πρέπει να τη δει.


2. Matrix Trilogy (1999-2001)
Όποιος μου λέει ότι δε μου άρεσε το δεύτερο, ή ότι το τρίτο ήταν καλύτερο, ή ότι δεν είδα κάποιο γιατί βαρέθηκα, είναι βλάξ, ανισόρροπος και θα έπρεπε να παρατήσει το cinema και να ασχοληθεί με το πλέξιμο (και θέλω κι ένα πουλοβεράκι XL - ναι είμαι μεγαλόσωμος - γιατί μόνο άνοιξη δεν είναι τώρα έξω...).
Η ταινία, γιατί είναι μία και όχι τρεις, είναι εξαιρετική, έγραψε ιστορία στον κινηματογράφο και παρ' όλη τη φαντασία και τα εφφέ, τα νοήματα που περνάει είναι πολύ βαθιά και θέλει ώρες ατέλειωτες συζήτηση για να αρχίσεις να τα πιάνεις.


3. Se7en (1995)
Το καλύτερο θρίλλερ eva! (όχι ρε, δεν το λέω στην Εύα, ούτε στον Αδάμ!)
Εκπληκτική σκηνοθεσία, φωτογραφία, πλοκή, απρόσμενο τέλος (πολύ το χάρηκα που έκοψε το κεφάλι της Γκουιτέτοιας Μπαζοξανθοπάρτλοουγλωσσοδέτης) και φυσικά 3 μεγάλα ονόματα στο cast. Για τον Kevin Spacey δε θα πω πολλά (γιατί θα τα πω άλλη φορά :P) αλλά ο Brad Pit είναι η εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τους πολύ ταλαντούχους να είναι άσχημοι ή έστω μέτριοι εμφανισιακά. Το έχω πει, τώρα και γραπτώς, περιμένω τη μέρα που θα το πάρει το αγαλματίδιο, όχι ότι το έχει ανάγκη (έχει άλλο άγαλμα σπίτι του που το λένε Jolie) αλλά έτσι για το γαμώτο.


4. The Rock (1996)
Δράση, αγωνία, εφφέ, εξαιρετικές ατάκες και χιούμορ από Sean Connery και Nicolas Cage, αλλά η μουσική του Hans Zimmer τα επισκιάζει όλα! Ίσως το μοναδικό cd από soundtrack που μπορείς να το βάλεις όποια στιγμή θέλεις και να το ακούσεις. Δε μιλάω για τραγούδια, κλασσική μουσική είναι (τι είναι αυτό? αυτό που έκαναν σχολείο όταν εσύ φιλιόσουν στο προαύλιο και έπαιρνες απουσία). Πρέπει να είναι και το μόνο DVD που έχω και πρόκειται να αποκτήσω ποτέ, αφού περιμένω να πάρω αυτές που θέλω σε HD-DVD. Χαιρετώ τα κορόιδα με τις μεγάλες συλλογές.


5. Ice Age 1 & 2 (και παρακαλάω για 3) (2002 & 2006)
Τι να λέμε τώρα? Γέλιο? Γραφικά? (καθόμουν και μέτραγα τις τρίχες από την ουρά του Scrat αλλά με πήρε ο ύπνος. Βρήκα εναλλακτική στα προβατάκια) Χαρακτήρες? Ηχητικά εφφέ? Εκπληκτικές! Ειδικά o Scrat που κατέληξε να γίνει η μασκώτ της ταινίας και στο δεύτερο να παίζει πολύ περισσότερο, είναι απίστευτος! Τα μικρά ταινιάκια που έχει στα dvd πρέπει να τα έχω δεί πάνω από δέκα φορές το καθένα και κάθε φορά κλάνω (χωρίς να μυράει) στα γέλια! Μοναδικός. Ειδικά εκεί που του πετάγονται τα μάτια έξω, είναι ξεκαρδιστικός. Επίσης είναι η μόνη ταινία που ευχαριστιέμαι μεταγλωττισμένη γιατί ο Φιλλιπίδης στο ρόλο του Sid είναι κορυφαίος, ίσως και καλύτερος από τον ξένο ηθοποιό.


6. Weekend at Bernie's (1989)
Τελευταία και καταϊδρωμένος (ναι εγώ, γιατί έχω άλλες πεντακόσιες να γράψω και δε με αφήνουν!). Φυσικά υπάρχουν εξαιρετικές κωμωδίες, πολύ ποιοτικές, με αγγλικό χιούμορ, με μαύρο, με τον αθάνατο Peter Sellers, με τους Monty Pythons, με το αξέχαστο ντουέτο Jack Lemon-Walter Mathaw, αλλά αυτή ήταν μία ταινία που πολλές μέρες αργότερα σκεφτόμουν το "ντόν, ντόν, ντόν" που έκανε το κεφάλι του στις σημαδούρες και με έπιανε νευρικό γέλιο! Σίγουρα πολύ πρωτότυπο σενάριο, αξέχαστες ατάκες ("
Get her and go, and I 'll stop the killer. Ok! Ok? That's it? No arguments?") και καλογυρισμένη. Δυστυχώς το Νο2 ήταν πολύ λίγο μπροστά σε αυτό αν και είχε μερικά καλά σημεία.


Παραδίδω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου τη σκυτάλη, στο γλυκό μου Nemecaki (ή καλύτερα Nemezouvio) γιατί τώρα άνοιξε το blog της και πρέπει να της δώσουμε λόγο να το γεμίσει ;)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ψευδαίσθηση της Δημοκρατίας και επιβολή του Κρατικού Αυταρχισμού

Διαφορά επιπέδου

Επιστήμονας από τα Lidl...